Joeri (44) is assistent-ploegbaas bij een logistiek bedrijf. Hij is getrouwd en heeft twee dochters, en vertelt over zijn hoogsensitiviteit.
Hoe kwam je erachter dat je hoogsensitief bent?
Ik deed ruim twee jaar geleden de test in HSP magazine en daaruit bleek dat ik hoogsensitief ben. Ik vind het fijn om het te weten, want dan kun je het een plaats geven. Soms denk je: waarom voel ik me zo, of waarom gedraag ik me zo? Dat heeft daar dan vaak mee te maken.
Welk proces ben je doorgegaan nadat je erachter kwam dat je hoogsensitief bent?
Ik vertel nu wel tegen mensen dat ik gevoelig ben, dat lef heb ik er ondertussen wel voor. Eerst deed ik dat niet. Ik zit nu op een opleiding, en daar heb ik bijvoorbeeld tegen de docent verteld dat ik gevoelig ben. Dat ik soms ineens uit het veld geslagen kan zijn, zonder dat ik dat zie aankomen. Ik heb er wel last van dat ik me niet goed kan verdedigen, dat ik niet goed kan opkomen voor mezelf. Ik had een klik met de docent en dan durf ik dat te melden. Tegen mensen waarmee je steeds in conflict raakt, ga ik dat niet vertellen. Dan kunnen ze het juist tegen je gebruiken. Het is afwegen wat het beste is.
Sommige ontmoetingen kun je juist weer als intens fijn ervaren. Wat ik wel jammer vind, is dat ik vaak niet doorpak als ik mensen aardig vind. Ik laat niks meer van me horen, dan ben ik een beetje bang dat ze denken dat ik opdringerig ben. Zelfs als ze mij bellen, bel ik vaak gewoon niet terug. Ik weet ook niet precies waarom.
Ik denk veel na, en wordt soms ook wel onrustig van sommige dingen. Ik heb sinds kort een nieuwe functie op mijn werk, en daar heb ik het gevoel dat er achter mijn rug allerlei dingen gebeuren. Dat heeft wel te maken met mijn gevoeligheid: ik heb overal voelsprieten zitten. Meestal heb ik wel door dat er iets speelt, en dan wil ik ook wel uitzoeken wat dat is. Maar omdat ik nog maar net deze functie heb, is dat nog een beetje moeilijk.
Ik heb het vaak als eerste in de gaten als de kinderen iets willen of ergens aan toe zijn
Is jouw vrouw ook hoogsensitief?
Kaatje en ik lijken wel veel op elkaar, onze geboortedata verschillen maar een paar dagen, dus qua sterrenbeeld zitten we op dezelfde lijn. Maar ze is minder gevoelig dan ik. Qua energieniveau lig ik weer hoger dan zij, ik houd van explosieve sporten. Ik hou van windsurfen, waterpolo, duiken, klimmen. Jezelf uitdagen vind ik leuk, en dat heeft Kaatje weer minder. Iedereen is anders.
Ik heb vaak als eerste in de gaten als de kinderen iets willen of ergens aan toe zijn. Dat is wel fijn van je gevoeligheid, dat je daar oog voor hebt. Maar aan de andere kant krijg ik het ook sterker mee als ze aan het klooien zijn. Johan Cruijf zei het al: ‘Elk nadeel heb zijn voordeel’.
In welke kenmerken van hoogsensitiviteit herken je jezelf verder?
Ik doe er soms lang over om een beslissing te maken. Zo heb ik wel bijna twee jaar zitten nadenken over welke bakfiets ik het beste kon kopen. En nu ik hem heb, vraag ik me soms af: had ik toch niet beter die andere kunnen kopen?
Ook heb ik wel eens het gevoel dat anderen mij niet goed begrijpen. Maar ik kan me voorstellen dat het voor andere mensen ook wel moeilijk is om mij te volgen, omdat het erg per moment kan verschillen hoe ik ergens op reageer. Ook afhankelijk van hoe druk ik het die dag al gehad heb.
Veranderingen kunnen mij ook zwaar vallen. Zo heb ik met Kaatje en de kinderen twee jaar op Curaçao gewoond, zo’n acht jaar geleden. Ik ben opgegroeid op Curaçao, dus vond het heerlijk om weer terug te gaan. Na twee jaar besloten we om terug naar België te gaan. Kaatje wilde graag terug en mijn moeder was ziek, dus we gingen terug, maar ik wilde eigenlijk liever niet weg. Ik heb niet goed afscheid genomen daar, ik kwam in conflict met mensen op Curaçao, om met ruzie weg te gaan en te kunnen denken: ‘Zie je wel, het is hier helemaal niet leuk.’ Daar heb ik wel spijt van.
Ik heb een groot inlevingsvermogen, maar dat helpt ook niet altijd. Want het klopt niet altijd wat je denkt te zien bij een ander, daar kun je beter voorzichtig mee zijn.
Ik doe graag dingen alleen. Ik zit graag alleen op mijn zoldertje, te lezen of op mijn telefoon. Even niemand om me heen. Kaatje vindt soms dat ik wat meer aanwezig moet zijn, maar dat zegt ze dan ook gewoon.
Vroeger, op Curaçao, werkte ik op een boot waarop vaak feestjes werden gegeven. Dan keek ik vooral hoe de rest bezig was, ik hield me een beetje afzijdig.
Ik heb een beetje ruimte nodig om iets te zeggen, om de juiste woorden te vinden
Kreeg je vroeger begrip voor je sensitiviteit?
Ik denk dat mijn ouders wel goed zijn omgegaan vroeger met mijn gevoelige natuur. Waar ik wel veel last van gehad heb, is dat mijn vader graag wilde dat ik net zo briljant als hij was op school. Ik had niet hetzelfde brein als hij had, en daardoor ging het soms stroef tussen ons. Ik ging op het platteland van Curaçao naar de lagere school, ik was het enige witte kind daar, een echte attractie. Ik deed niks, ik maakte dingen kapot, ik was kattenkwaad aan het uithalen. Mijn vader werd er boos om een stuurde me naar een school in de stad. Toen ging het beter. Maar de middelbare school was aan het eind ook echt een struggle.
Als ik moest huilen, omdat ik bijvoorbeeld gevallen was, vond mijn moeder dat ik sterk moest zijn en niet huilen. Maar dat was toen ook meer de tijdsgeest, zo ging men toen met kinderen om. Ik ben op Saba geboren, en denk daar met nostalgie aan terug. Mijn ouders hebben nog een stukje land daar, dat blijft op een of andere manier toch trekken. Het laatste stukje wat je nog van je geboorte-eiland hebt. De rest van mijn gezin heeft dat niet zo sterk als ik.
Heb je nog een tip voor andere sensitieve mensen?
Verander niet, je kan er toch niks aan veranderen. Probeer uit te vinden wat er scheelt, dat je het een plek kan geven, waarom het zo is. Dat heeft mij erg geholpen. Dat je accepteert dat je hoogsensitief bent. Iedereen heeft goede en slechte eigenschappen, en dit is een van de goede talenten. Het kan soms ook een nadeel zijn, maar dat moet je er maar bijnemen. En neem genoeg tijd alleen, maar let erop dat je ook contact blijft houden met mensen in je omgeving. Dat blijft altijd een beetje schipperen.
Lees ook het persoonlijke verhaal van HSP Erwin.