Elisa (50) leidt een druk leven. Ze werkt in de huisartspraktijk van haar man en heeft twee kinderen. Ze is moe en prikkelbaar en zoekt daar hulp voor.
Elisa
‘Mijn man is huisarts en heeft praktijk aan huis. Ik ondersteun hem in de backoffice: ik doe de financiën, het personeel en ik regel alles. Ik werk bijna iedere dag een paar uur en één dag aan de telefoon. We hebben twee kinderen van 17 en 19. Omdat zij drie keer per week aan atletiek doen, moet ik op die dagen het eten op tijd klaar hebben en daarna rijd ik ze naar het sporten toe. Mijn hele leven draait om afspraken en tijd.
Ik heb zeven jaar geleden een ski-ongeluk gehad waarbij ik een hersenkneuzing heb opgelopen met blijvende schade. Ik heb moeite met concentratie en krijg ook gauw hoofdpijn. Ik heb het gevoel dat ik veel moet en weinig ruimte heb voor mezelf. Ook vind ik dat mijn werk niet gezien wordt, ik doe erg mijn best en niemand heeft daar eigenlijk waardering voor. Mijn man heeft een ongeluk gehad, waardoor hij drie maanden niet kon werken. Er is nu een achterstand in de administratie van de praktijk gekomen, en ik ben de enige die dat kan wegwerken. De rekeningen en het personeel moet toch betaald worden. Omdat de praktijk aan huis is, komt mijn man in de pauze geregeld binnenvallen. Ook de medewerkers weten me daar te vinden. Ik heb geen tijd en geen plek om me even rustig terug te trekken.
Ik heb het gevoel dat alles me veel energie kost, ik ben niet meer vrolijk en erg chagrijnig en moe. Ik kan niets meer bedenken wat ik leuk zou vinden. Ik blijf maar bezig met al mijn taken uit te voeren, totdat ik niet meer kan en met hoofdpijn in bed moet gaan liggen. Mijn man bespreekt veel problemen in de praktijk met mij, en verder kibbelen we vooral. Ik hoor wel eens van patiënten uit de praktijk dat ze zo goed met mijn man kunnen praten, maar zelf kunnen we dat helemaal niet zo goed.
Omdat ik weet dat ik hoogsensitief ben, heb ik me aangemeld voor de groepstraining ‘Energieker omgaan met hoogsensitiviteit’ van Mieke.’

Coach Mieke de Maaré
‘Als ik Elisa ontmoet, zie ik een elegante en sportieve vrouw. Tijdens de groepstraining komt ze erachter dat ze helemaal uitgeput is, en daarnaast ook ontzettend boos op alles en iedereen. Ze besluit om bij mij individueel in coaching te gaan. Bij de behandeling gaan we eerst zorgen dat ze kan herstellen. De herstelbehoefte van Elisa is heel groot: ze Is heel moe, niks lukt meer en ze kan zich niet meer concentreren. We bespreken dat ze een dagstructuur gaat aanhouden waarbij ze inspanning steeds afwisselt met ontspanning. Niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal.
Dat is moeilijk voor Elisa. Zo moet ze bijvoorbeeld een eigen plek in huis maken, dat lukt wel, maar ze vindt dat ze het niet kan maken om haar gezin te vragen dan niet binnen te komen. Omdat ze zich nog steeds erg boos maakt op alles en iedereen, herstelt ze niet goed. Haar lichaam blijft in de stressstand staan. Ze kan best dingen regelen om zichzelf te ontlasten, maar ze vindt dat ze dat eigenlijk niet kan maken. Dat is een gevecht van maanden. Ze vindt het moeilijk als haar kinderen een beroep op haar doen, ze denkt dan: dat doe ik er wel even tussendoor. Uiteindelijk komt het herstel goed op gang. Ze leert om haar zintuigen beter te gebruiken en niet alle energie van anderen maar binnen te laten komen. Ze doet ook aan yoga.
Dan is het tijd voor psychologische zaken. Het valt me op dat Elisa altijd voor anderen klaarstaat. Haar onderliggende overtuiging is, dat ze nuttig moet zijn, maar ze heeft het gevoel dat ze niks kan. Ze heeft geen heel positief zelfbeeld en door te presteren wil ze zich bewijzen. Het ergste denkbeeld voor haar was om als lui en egoïstisch gezien te worden. Zo ervaart Elisa haar leven als iets waarin heel veel ‘moet’ en omdat alles op tijd gaat, ervaart ze een opgejaagd en beklemmend gevoel.
Elisa krijgt door dat ze heel streng voor zichzelf is, en ook waardoor dat komt
Door ons onderzoek hoe ze in elkaar zit, begint Elisa zichzelf beter te begrijpen. Ik geef haar oefeningen om beter aan te voelen hoe het met haar gaat: hoe voel ik me, hoe is het nu, wat kan ik nog aan? Ze begint haar grenzen in een eerder stadium aan te voelen. Dat blijft een gevecht omdat ze vindt dat ze dat niet kan maken. Met vallen en opstaan leert ze dat toch. Ze begint te ontdekken wat ze leuk vindt. Zo is ze weer gaan naaien en op pianoles gegaan.
Elisa werkte zo hard om maar niet te hoeven falen. Ze krijgt door dat ze heel streng is voor zichzelf omdat ze vroeger wel eens werd uitgelachen. De onderliggende gedachte is: als je geen leuk en goed mens bent voor anderen, laten ze je in de steek en word je eenzaam.
In de behandeling gaat ze steeds meer kanten van zichzelf ontdekken en ze gaat zichzelf ook meer toestaan. Vanuit haar angst om eenzaam te zijn, leert ze om dat eenzame kind in zichzelf een knipoogje te geven. Dan kun je gaan ontspannen en wat meer voor jezelf opkomen.
Elisa staat nu heel anders in haar leven: ze is vrolijker, deelt haar werk anders in en heeft weer tijd voor leuke dingen. De relatie met haar man is verbeterd, ze heeft zich gerealiseerd dat zij niet de problemen van anderen hoeft op te lossen en reageert volwassener op verschillende situaties.
Meer lezen?